• Afgelopen zaterdag 25 oktober mocht de 15-1 het thuis opnemen tegen Sliedrecht.
     
    Met de wetenschap dat de maatjes van G1 zojuist hadden gewonnen met 8-2 en de feeststemming mee kregen, waren ze stiekem toch wel gebrand om ook een goed resultaat te gaan boeken.
     
    En na hun vorige overwinning tegen VVAC in de eerste fase, zouden we ook de winning mood moeten vast houden.
     
    De weersomstandigheden waren weliswaar totaal anders dan tegen VVAC en ook het genot van een kunstgrasveld was er nu niet. Nu stond de eerste wedstrijd van de tweede fase op het programma.
     
    In de stromende regen werd naar mate de eerste helft duurde, leek het erop dat onze mannen toch nog niet voldoende hersteld waren van hun zware inspanning die ze afgelopen week hadden geleverd tegen VVAC. Tijdens die wedstrijd leek er magie te zijn, want ze wisten elkaar eigenlijk voor het eerst als teamgenoten te vinden. 
     
    Mede door de slechte weersomstandigheden, was dit in de eerste helft bijna niet terug te zien. Ondanks dat konden we even lekker opwarmen in de kleedkamer met een verdiende 3-1 voorsprong waarbij het zonnetje even door brak.
     
    In de kleedkamer wel even de mannen er op aangesproken dat de coach er niet van gedoemd is dat de spelers onderling de opstelling en positie gaan wijzigen zonder dat de coach daar aanleiding voor heeft gegeven. Want dat was wel de oorzaak dat we de tegentreffer in de eerste helft moesten incasseren.
    En ook zag ik niet het spel dat we hadden laten zien tegen VVAC. En dat wilde de coach natuur wel zien. 
     
    Geen drie stappen terug maar een stap vooruit. De mannen moesten zich gaan belonen met goed teamspel. Na de teambespreking gingen de mannen weer het veld op.
     
    En net of de duvel er mee speelde begon het alweer te regen toen we het veld op liepen. Het moest zo zijn. Het zou een wedstrijd worden van voetballen op een doortrapt en glibberig rugby veld.
     
    Meer en meer kwamen de pijntjes bovendrijven, waarbij de coach zelfs even als fysiotherapeut aan de gang moest om een speler te verlossen van zijn knoop in de kuit. 
     
    Maar de mannen wilden van geen wijken meer weten, weer of geen weer. Ze gaven alles in de stromende regen, met of zonder pijn. Er werd geknokt voor de overwinning. 
     
    Onze mannen mochten daarom ook de eindstand van 6-2 op het scorebord laten noteren. Aankomende zaterdag volgt de uitwedstrijd tegen ZBC'97."