• Nergens staat dat de hoofdpersonen in een jongensboek altijd een jaar of twaalf moeten zijn en dat is maar goed ook. Vandaag delen we namelijk een spannend verhaal met u waarin de personages in leeftijd variëren van ongeveer 18 tot precies 67 jaar.
    Zoals zoveel sprookjes begint dit verhaal ergens in een ver verleden. Dubbeldam bestond al als vereniging en opeens was er een elftal bij. Niemand weet precies wanneer dit was, maar een dappere groep mannen trainden elke vrijdagavond en speelden vrijwel altijd op zondagen. Het was een hechte groep mannen, die regelmatig een wedstrijdje wonnen, maar altijd net iets te vaak verloren, zodat ze nooit kampioen werden.
    Een van de spelers van dit elftal was Ron ten Hove, jarenlang scheidsrechterscoördinator bij onze vereniging, hij overleed op 12 mei 2022 aan een slopende ziekte. Op 14 mei 2023 lezen we op de Facebookpagina van dit elftal: ‘Vandaag spelen we ter eren van Ron. Het is alweer ruim een jaar geleden dat we onze vriend, aanvoerder en leider hebben verloren. In ons hart ben je altijd bij ons!’
    Dit tekent dit elftal: ze spelen met hun hart en wat ook mooi is, ze laten ook andere spelers van Dubbeldam toe. Het elftal is in de laatste jaren een mooie mix geworden van ietwat oudere mannen en jonge honden. Op de al eerder genoemde Facebookpagina V.V. Dubbeldam 4 is het hele seizoen in korte teksten en fraaie foto’s na te lezen. We beperken ons in dit verslag tot drie belangrijke wedstrijden.

    Het seizoen 22/23 verloopt bijzonder voorspoedig, onze mannen weten zo vaak te winnen dat ze meedoen om het kampioenschap. Op 23 april 2023 staat de wedstrijd tegen koploper Oranje-Blauw'14 2 op het programma. Bij winst hebben onze mannen alles in eigen hand, bij een gelijkspel of nog slechter zijn ze afhankelijk van de resultaten van Oranje-Blauw.
    In het verslag van deze wedstrijd wordt vooral over de partijdige scheidsrechter geschreven, dit is een bijzonderheid omdat deze verslagen altijd positief zijn. Als onze mannen de scheidsrechter partijdig vinden, dan moet hij minstens ontoerekeningsvatbaar zijn. Ondanks penalty’s tegen, gele en rode kaarten en het stilleggen van de wedstrijd slepen onze mannen een gelijkspel uit het vuur. Een ongekend resultaat in deze zee van onrecht.

    Dan is het dinsdag 16 mei, voor veel mensen een gewone doordeweekse avond, maar voor Dubbeldam 4 het keerpunt in deze competitie. Onze mannen hoeven niet te voetballen en de oudste spelers liggen braaf om negen uur op bed. Een kleine delegatie van Dubbeldam en SVC heeft de euvele moed gehad om te gaan kijken naar de wedstrijd tussen de koploper en ZBC’97 3, onze vrienden uit Zwijndrecht.
    ZBC speelt een sterk seizoen en ze moeten in staat zijn om punten te pakken tegen de gedoodverfde kampioen. In de eerste helft domineerde Oranje-Blauw. Met een 2-0 achterstand ging ZBC de kleedkamer in; door een motivatiespeech van onze mannen kwamen ze vol zelfvertrouwen het veld op, klaar om Oranje-Blauw op te vreten.
    Met de fanatieke aanmoedigingen van zowel Dubbeldam als SVC wist ZBC de 1-2 te scoren. Verder dan dit kwamen de helden uit Zwijndrecht niet, met nog een paar luttele seconden op het scorebord leek dit hoogst haalbare, maar toen …
    … toen gebeurde het onmogelijke. ZBC had balbezit, ergens achterin, het was wachten op het eindsignaal, de wedstrijd was gespeeld en voor de vorm schoot de speler van ZBC de bal naar voren. Gedragen door de wind en wellicht met hulp van alle voetbalgoden die er in de wereld bestaan, kwam de bal aan bij de spits van ZBC. Zonder na te denken nam hij de bal aan, een keer een magistrale kapbeweging en een hard schot zorgde voor de gelijkmaker. De gelijkmaker die ervoor zorgde dat Dubbeldam 4 koploper werd in deze krankzinnige competitie.

    Met nog twee wedstrijden te gaan, is de opdracht eenvoudig: winnen en winnen om daarna het kampioenschap uitgebreid te vieren.
    De voorlaatste wedstrijd was een formaliteit. Met 11-0 overwinning werd de aanzet tot de streep onder en het uitroepteken achter het kampioenschap gegeven. De laatste wedstrijd van het seizoen werd gespeeld op zaterdag 27 mei.
    De heilige grond van dit kampioenschap was gelegen in Achthuizen waar de plaatselijke FIOS 2 haar kunsten laat zien. Op papier moet het niet al te moeilijk zijn om hier te winnen, maar een kampioenswedstrijd is van heel andere orde dan zomaar een wedstrijdje met tien fanatieke supporters op een vroege zondagmorgen.
    Onze mannen zijn niet wars van een beetje druk. Via Verkeersschool Wierks werd de spelersbus van FC Dordrecht geregeld. Zoals iedere Dordtenaar weet, kent deze bus weinig succesvolle uitwedstrijden en het vervoeren van een kampioensploeg is al helemaal vreemd voor deze bus.
    De mannen van Old Spice durven het gewoon aan. Zelfverzekerd reizen ze af naar het verre Achthuizen. De inkoper van FIOS heeft extra bier ingeslagen, onze mannen hebben de hele week maar over een ding kunnen praten en dan is het zover: de bus komt voorrijden. Onze grote mannen worden weer kleine kinderen, met hun voetbaltasje staan ze bij de ingang van Dubbeldam te wachten op de dingen die gaan komen.

    Het is zaterdagmorgen, de zon schijnt, een mooiere dag om kampioen te worden is er eigenlijk niet. In de eerste helft krijgt Dubbeldam een penalty, die genomen wordt door onze keeper. Afhankelijk van zijn outfit wordt hij de Roze Flamingo dan wel Kermit genoemd. Vandaag schiet Kermit de penalty feilloos binnen. Met 0-1 de rust in is goed, maar het kampioenschap is nog niet zeker. Er moet gewonnen worden, dus achterin alles dichthouden en hopelijk snel wat vaker scoren.
    Het is Leon die in de tweede helft zorgt voor de bevrijdende 0-2. Met deze voorsprong moet het lukken, maar laten we niet vergeten dat ook Oranje-Blauw ooit 2-0 voorstond tegen ZBC. Dus koppies erbij en volhouden.
    Gelukkig heeft dit elftal in Wout een geweldige begeleider die zo af en toe een briljante ingeving heeft. Het wordt 0-3 en dan besluit Wout de oudste speler van Dubbeldam en misschien wel van heel Nederland in de spits te zitten.
    Onze Ed Hoogvliet, 67 jaar jong, weet in het laatste fluitsignaal de 0-4 op de borden te zetten. Het kampioenschap is binnen, onze mannen hebben een extra vrije dag weten te regelen en zo heeft heel Nederland maandag vrij om goed na te genieten van dit geweldige resultaat.

    Kampioen worden op een ietwat gevorderde leeftijd heeft een groot voordeel, onze spelers hoeven niet lang te wachten om dit te delen met eventuele kleinkinderen. Voor veel spelers lonkt de schommelstoel namelijk al en binnen een paar jaar kan opa dan beginnen met: ‘Vroeger toen opa nog net niet zo oud was als nu.’