Onwennig. Apart. Niet gebruikelijk. Een aantal woorden die je aan deze avond kan geven. Het is namelijk woensdag en er staat een wedstrijd op het programma. Een ware avondwedstrijd. Net als op TV. Dit omdat Dubbeldam het ingenieuze idee had om gedurende fase 3 op kamp te gaan. Hierdoor moest er wat geschoven worden. Gelukkig werkte de tegenstander hieraan mee en was zo vriendelijk om het programma te verzetten naar vanavond. Waarvoor hartelijk dank, Oranje-Wit! Dan over naar de clash….
Gisteren (dinsdag) werd er nog even lekker getraind door de mannen. Onder leiding van trainers Dave en Walter werd er een scherpe training afgewerkt op weg naar dit doordeweekse treffen met stadsgenoot Oranje-Wit. De felheid spatte er vanaf en het spelplezier was duidelijk zichtbaar van de gezichten af te lezen. In de meivakantie, die zich dit jaar grotendeels in April afspeelde, waren er een aantal trainingen geskipt ivm veel vakantiegangers of dagjesmensen. Maar nu school weer begonnen is wordt er weer volle bak getraind met onze sterrensquad!
Enfin, we moesten dus voetballen. De supporters, onder leiding van Supportersvereniging voorzitter alleskunner Ruud, kwamen in grote getalen af op deze derby. Weer was goed. Een hoop supporters. 2 ploegen. 2 vlaggers en een scheidsrechter. Je kan wel zeggen dat alle facetten aanwezig zijn.
De kopjes stonden op scherp. De focus was hoog. De scherpte was aanwezig. Klaar om te knallen! Eenmaal op het veld aangekomen zagen we dat de opponent 3 maaldaags een kilo Spinazie eet en in een grote kom met superpower is gevallen bij geboorte. De een nog grote dan de ander. Sommige met baard in de keel, andere met mooi ringbaardje en een aantal op de snorfiets. Nee zonder gekheid: de tegenstander was in fysiek wel van een ander kaliber. Maar dat geeft niks. Gewoon ons eigen spel spelen!
We begonnen in de volgende opstelling:
Tygo in de goal uiteraard. Achterin met Floris, Gijs, Cas en Samuel. Op het middenveld Luca, Emmanuel en Jaemaro en voorin vaste trio Liam, Chano en Robin.
Op de bank Teun en Ewout die nog met kleine klachten en blessures kampen.
Het begin van de wedstrijd was gelijk zoals verwacht. Op deze toendra leek het voetballen vrij lastig en dus koos OW veelal (98,5 %) voor de lange bal en gokte op ingeving van de lange spitsen voorin. Dubbeldam had moeite om dit achterin neer te zetten en liep een aantal keer achter de feiten aan. Helaas volgde ook snel de 1-0 door een lange bal en daarop volgend de sprint van de nr 9.
We probeerde zelf toch wat meer voetbal erin te brengen en via combinatie spel elkaar te vinden en wat kansjes te creeren. Mondjesmaat lukte dit en kwamen we voor de goal maar helaas net niet doeltreffend. In de eerste helft kregen we dan ook nog tweemaal de deksel op de neus met 2 tegengoals. Veelal door de lange bal. 3-0 ruststand dus.
Kleine deceptie. Wat teleurgestelde gezichten. Maar nergens voor nodig. Trainer Dave wijzigde nog wat dingen in de rust en gaf ook aan dat vooral de angst eraf moest ook al is de tegenstander gemiddeld 70 cm groter. Vrijuit gaan spelen. Lekker ballen, dan komt het vanzelf! Een wonder siroopje werd nog verorberd en we gingen er vol goede moed tegenaan.
De tweede helft was er een van een geheel andere orde. De mannen leken de schroom van de topper van zich af te gooien en besloten ‘gewoon’ lekker te gaan ballen. Hoe lastig op deze knollentuin waar je normaliter zelfs je hond nog niet op laat rennen. Dit gaf gelijk vertrouwen en moed want we scoorde heel snel via een schitterende trap van Chano de 3-1. Hooppaaaa! Doorknallen nu boys!
Helaas volgde heel snel de 4-1 maar we hadden verreweg het beste van het spel maar helaas werden we weer verrast door een snelle uitval. Maar nog altijd lieten we ons niet uit het veld slaan. We bleven knokken en strijden maar ook bij vlagen gewoon leuke aanvallen op de mat leggen. Hierdoor kwamen we terug tot 4-2 en ook de 4-3 volgde vrij snel door 2 maal Robin.
De spanning was helemaal terug. Ijsberende supporters. Nagelbijtende fans. Joelende ouders en roepende coaches. Het zat er allemaal in. Zou er nog een puntje inzitten? Het spel flipperde heen en weer. Kansen over een weer. Een hele mooie kans voor architect Liam die de keeper met een bekeken loppie wilde verschalken ging er net niet in. En ook nog een kans voor Chano en Robin die helaas niet de weg naar het net wisten te vinden.
En ja hoor. U voelt het al aankomen… de 5-3 viel. Net nadat wij verzuimde de 4-4 tegen de touwen te kegelen. De eeuwenoude voetbalwet. Hij galmde weer over het sportpark.
In de drang om wederom de aansluitingstreffer te maken kreeg OW nog een doelpunt in een uitval en werd het nog geflatteerd 6-3.
Enorm jammer allemaal. Teleurstelling. Uiteraard. Omdat we weten dat we gewoon 50 minuten van deze wedstrijd de bovenliggende partij zijn maar op power worden afgetroefd. Maar wat overheerst is natuurlijk trots. Trots op al onze jongens. Van de verdedigers die tegen 4 koppen groter spelers moeten knokken. Ook de middenvelders die voor elke meter aan het strijden waren en de aanvallers die keer op keer de weg naar voren zochten. Maar uiteraard ook onze Tijger Tygo die zich weer een aantal keer onderscheiden door heldhaftig in te grijpen en zich overal voor te gooien.
Al met al overheerst dus gewoon trots. Trots op onze mannen. Op hun grote hart. En hun drang om gewoon te voetballen. Ook als de omstandigheden hiertoe misschien niet ideaal zijn. Maar hee voetbal zal altijd komen bovendrijven. Vergeet niet dat we een jaar eerder (sommige zelf 2) naar het grote veld zijn gegaan en we hier gewoon boven in meedraaien. En dit pas de 2e verliespot was van 9 gespeelde wedstrijden in fase 3.
Komende weekend dus geen wedstrijd ivm jeugdkamp. Een ieder die hier aan deelneemt wensen we vanaf deze plek ontzettend veel plezier. En voor de trouwe lezers en fans: 17 mei spelen we weer een wedstrijd thuis. Wees erbij! Er zijn nog enkele kaarten verkrijgbaar via Ruud. Vraag hem gerust naar de mogelijkheden.
Volgende wedstrijd: 17 mei – 10:30 thuis tegen Beek Vooruit
Gegroet, Uw verslaggever