• Wat een week. Wat een week. Het was de week van de waarheid voor Dubbeldam JO11-3. Er moesten namelijk 2 wedstrijd in 4 dagen worden afgelegd omdat de wedstrijd die gepland stond op 13 mei verschoven werd naar midweeks. Dit doordat Dubbeldam het jeugdkamp nieuw leven in geblazen heeft. Een overigens erg leuke editie. Ik ken het een ieder aanraden. Je komt als herboren thuis na een weekendje volledige rust en zen. Nee zonder gekheid het was een geweldig kamp. Het is alleen jammer dat het 7 jaar van je leven kost en je pas 4 dagen (kan de leeftijd zijn) weer normaal kan functioneren. 

    De week van de waarheid dus. Dubbeldam moest woensdag de wedstrijd thuis tegen ASWH spelen en zaterdag (vandaag dus) de laatste wedstrijd tegen Alblasserdam. Bij winst op ASWH kunnen de manschappen van trainert Dave zichzelf kampioen noemen. De spanning was dus om te snijden. En helaas hadden we woensdag ook nog eens te kampen met twee afmeldingen. Te weten Floris en Cas. Een behoorlijke aderlating dus. Maar helaas was er geen optie de wedstrijd op een andere tijdstip te spelen dus moesten we laten zien dat we ook met 8 dit Ambachts varkentje wel even konden wassen. 

    De dagen naar de wedstrijd toe stonden in het teken van de 3 S-en. 

    Spanning
    Stress
    Slapenloosheid 

    Met name Trainert Dave had er ongekend last van. De geruchten gaan dan ook dat hij nachtelijke wandelingen deed om van de 3 S-en af te komen. Hij ging met de stress en spanning het lijf maar even de Elzen verkennen. “Even lekker achter de hertjes aan rennen, doet mij altijd enorm goed” legt Dave uit. “En natuurlijk even wat Yoga oefeningen in het natte gras. Heerlijk man!” gaat Dave verder. Ook vrouwlief (die liever underkoffert blijft) kan dit beamen. “Het is bizar maar waar. Hij sluipt dan geruisloos naar beneden (denkt hij tenminste) en begint dan als een gek te roepen: IK ben rustig IK ben rustig IK ben verdikkeme Rustig”, legt zijn wederhelft uit. Nee het zijn zware dagen zo richting dit soort wedstrijden”, sluit zij af. 

    Ook in huize van der Gijp bleef het deze week lang onrustig. Want er was los van de 3 S-en nog een andere uitdaging. Capteun was namelijk geblesseerd geraakt. En moest voor woensdag opgeknapt zijn. Alles is er aangedaan om dit voor elkaar te krijgen. Ductape, braces, steunkousen, tape,zwachtels. Alles. Er is zelf naar de Hornbach gereden voor een nieuwe achillespees. Maar toen Ruud er achterkwam dat dit een lichaamsdeel was en geen gereedschap moest er toch teruggevallen worden op medische hulpmiddelen. Godzijdank heeft Capteun het gered. Heel Dordt kon hier van genieten. Want Ruud was zo in zijn nopjes over dit nieuws dat hij de hele fanfare had opgetrommeld en door Dubbeldam heen is gaan marchanderen met muzikale bijdrage. En erbij zingend natuurlijk. Wij worden kampioen, wij worden kampi-oen. Een tikje voorbarig van onze Ruud maar zo kennen wij hem natuurlijk. Een positieve noot in bange dagen. Dat is Ruud. De goedzak! 

    Enfin, we dwalen ietwat af en maken even een stap naar de wedstrijd. De spanning zat er flink op, Ook bij de jongens. Geen nagels meer over en hartslag gemiddeldes van 210. Vandaag moest het gebeuren. D-Day! DDAM D-DAY. De wedstrijd begon vrij soepeltjes voor Dubbeldam. En via Teun, die centraal achterin stond, werd veelvuldig de vrije man gevonden en over de zijkanten knalde Chano en Robin telkens goed door na goed werk van Liam en Ewout. En centraal Wist Emmanuel telkens gevaarlijk te worden in de tendem met Luca. De intentie was goed. Snel en veelvuldig elkaar zoeken en de tegenstander kapot spelen. De tegenstander was duidelijk niet gekomen om de massaal uitgerukte supporters te trakteren op een leuke pot. Vooral verdedigen en met zijn alle voor pot hangend probeerde zij het voetballeger van Dave tegen te houden. Kans op kans werd gemist door ons en zo maakte wij het onszelf onnodig lastig. Aantal keer paal. Aantal keer lat. Aantal keer werd de keepster op de weg gevonden. De keepster was vrij lang en wij waren zo galant om alles in de handjes van de keepster te plaatsen ipv laag over de grond. Misschien wilde zij graag in een goed boekje komen bij deze dame. Alles met een zwart wit hart hield het inmiddels niet meer. Supporters begonnen massaal namen te scanderen en rolde het 900 meter lange spandoek uit om de spelers nogmaals te doen laten beseffen dat het echt moest gebeuren vandaag. 

    Gelukkig was het dan eindelijk raak. Via een mooie aanval van Dubbeldam kwamen we op 1-0 voor. En niet lang hierna schoten we ook de 2-0 nog binnen. Een heerlijke opsteker natuurlijk zo vlak voor rust. Er was al langere tijd sprake van goed spel van Dubbeldam die door goed combineren van Liam en Robin, die veelvuldig de tegenstander passeerde, steeds gevaarlijk werden maar helaas in de eindfase dan net de verkeerde keuze maakte. Ook Emmanuel lijkt de plek centraal op het middenveld uitstekend te passen en als een soort mix van Zidane, Bergkamp en Modric liep hij te ballen alsof hij nooit anders gedaan heeft. En ook Chano was wederom een plag voor de verdediging. Zij moesten zich telkens wanen alsof ze achter een brommer zaten. Telkens rende onze Turbo-Chano alles en iedereen aan gort. Helaas wisten Luca en Robin telkens net niet de trekker over te halen. Achterin gaven we eigenlijk niks weg en moest alleen Tygo even optreden op een aantal counters. Maar dat is onze rots in de branding inmiddels wel gewend en stond dus uitstekend zijn mannetje. 

    In de rust kwam trainert Dave nog even met de nodige aanwijzingen. De spelers namen het aan voor zoete koek en gingen snel weer naar buiten. Ze konden niet wachten. In de tweede helft moest er als leeuwen gestreden worden voor deze titel. En al snel scoorde we de 3e goal! Net na rust. Lekker! Na een heerlijk pass van Liam op Luca die Chano vond op zijn weg werd de 3e binnengeschoten. 

    Het kwam nu wel erg dichtbij. Helaas werd het nog wel even erg spannend gemaakt. ASWH wist namelijk in korte tijd 2 maal doel te treffen. Mede door slap ingrijpen van ons. Maar misschien ook in combinatie met spanning. Laten we het op zijn minst verzachtende omstandigheden noemen. De laatste paar minuten waren dus ongekend spannend. 3-2 op het bord. En de tijd leek tergend langzaam te gaan. De trainers van ASWH probeerde nog met wat koude oorlogvoering ons op de spreekwoordelijke kast te jagen door onze supporters te betichten van het een en ander. Maar onze vaste referee liet zich niet gek maken. 

    En toen was het zover. De scheids floot af. En toen kwam de oase aan vreugde. Een explosie van blijdschap. Het zijn immers allemaal tegenstanders die een jaar (minimaal) ouder zijn en een paar koppies groter. Een geweldige prestatie van dit hele team. (Zie foto) Hier mogen we met zijn alle ongekend trots op zijn. Dit team legt wekelijks alles op de mat wat ze hebben. Tuurlijk de ene week is beter dan de ander. Maar altijd 100% inzet en volledige overgave. Klasse mannen!! We zijn ontzettend trots op jullie! 

    De wedstrijd van vandaag was dan ook eigenlijk alleen nog voor de statistieken. Maar gelukkig wel lekker vroeg. 08:30 spelen bij Alblasserdam. Bijna competitievervalsing dit eigenlijk. Zo midden in de nacht. De ouders waren er ook niet allemaal even blij mee. De slaapkreukels hingen nog bij sommige aan de kin en de oogjes hingen nog niet bijzonder ver open. Maar dit alles mocht de pret niet drukken. Alleen Ruud was natuurlijk enorm in zijn nopjes. Want lieve lezers: het kan Ruud niet vroeg genoeg zijn. Moppen vertellen. Anekdotes. Gekkigheid. Grolletjes. Niets was hem te gek deze ochtend. Gelukkig was er koffie… 

    De wedstrijd begon dan ook niet al te best. We hadden wel 90% balbezit maar deden er geen bal (ha ha goeie grap) mee en zodoende miste we kans op kans en leverde we ook veel ballen in. Als klap op de vuurpijl kwamen we geheel tegen de verwachting ook nog achter. Ongekend. Gelukkig scheen de zon zullen we maar zeggen. We maakte vrij snel de 1-1 maar ook hierna volgde weer een slappe periode waarin we ons lieten overrompelen met hun lange ballen en fysieke spel. 2-1 dus. We moesten echt even aanzetten nog om uiteindelijk toch met 2-3 de kleedkamer in te gaan voor de rust. Maar het moest echt anders gaan. Na een donderspeech van trainert Dave zagen we in de tweede helft een ander Dubbeldam. Een aantal omzettingen gedaan en Dubbeldam kwam vrij snel door goed combinatie spel op 7-2. De ene goal nog mooier dan de ander. Liam speelde nu even op de schakel positie als centrale middenvelder en dit leek de goude zet. Want alles liep via Liam. Als een verdeler verzorgde hij het spel en kwamen we keer op keer voor de keeper. Met name Luca kon hier van profiteren. Uiteindelijk wonnen we met 10-5. De spanning was er natuurlijk ook behoorlijk af vandaag. En dit was wel te zien maar we zullen niet te kritisch zijn en vooral genieten van de 10 goals. En van het kampioenschap! 

    Er werd nog even nagepraat met elkaar onder het genot van een AA en een zakje chips. Trainer Dave werd door de jongens nog even bedankt middels een presentje. Iets waar de trainer natuurlijk dol op is. Maar dit geeft wel aan dat de jongens erg blij zijn met de trainer. En op basis van de resultaten mag Dave het dan ook nog een jaartje langer gaan proberen. “Uiteraard. En financieel komen wij er ook wel uit denk ik. Ik werk al lang niet meer voor het geld. Dat maakt mijn vrouw toch alleen maar op” zegt Dave gekscherend. 

    Wij willen langs deze weg ook even alle supporters bedanken en alle mensen die ons op de voet hebben gevolgd. Hopelijk tot volgend seizoen waarin wij er weer vol tegen aan gaan met zijn allen en ik u middels de verslagen uiteraard graag infomeer. 

    Voor nu een goed weekend, en tot snel! 

    Perschef Dubbeldam jo11-3