Het was na het behalen van het kampioenschap natuurlijk even bijkomen. Bijkomen van alle emoties.
De huldiging op het Damplein. Op de platte kar door de stad. De speech van de Burgemeester. Het optreden van Ruud en zijn fanfare. Het waren knotsgekke dagen.
Zelden zoveel siroop en Fristi gezien op een kampioensfeest. Het is natuurlijk geweldig voor de boys om dit mee te maken. 12000 man, 1200 koeien en 2200 kippen waren er op af gekomen tijdens de huldiging.
Vuurwerk shows, muzikale hoogtepunten, speeches, toespraken van grootheden. Het kwam allemaal voorbij. Ook trainer Dave deed een duit in het zakje.
"Wij zijn de beste van papendrecht. Wij zijn de beste van Zwijndrecht. Wij zijn de beste beste beste!" zo stond hij op het bordes boven Snackbar Fons. Een schitterende dag. Voor iedereen die 11-3 een warm hart toedraagt.
Ja maar toen.. Ja, het zwarte gat. Waar alle spelers nog voor gewaarschuwd werden door de trainers en ouders. Er was toch spraken van. Na zoveel feest en vreugde. Dan weer naar groep 6. Met je broodtrommeltje het gewauwel aanhoren van Jufje Corien.
Ik geef het je te doen hoor! Een aantal dagen van intense depressie en ongekende mineur speelde alle spelers parten. De koppies naar beneden. Soms een gniffel. Als er gedacht werd aan de dagen ervoor. Meer niet. Verder niets dan ongekend chagrijn.
Maarrrr..We hadden nog wat leuks in het verschiet. Het team uitje en de afsluitende wedstrijd : De ouders tegen de kids.
Om te beginnen met het teamuitje. We gingen dit jaar naar Koning Bal. Een uurtje rijden maar dat mocht de pret niet drukken.
Een leuk landelijk gelegen terrein met allerlei balspelen. Van Basketbal tot Tennis. En van kogelstoten tot aan Mini-golf. Het was allemaal aanwezig. Het parcours moest helemaal afgelegd worden.
Echter ging het om de individuele score. Wie zou er Koning Bal worden? Iedereen denkt nu natuurlijk direct aan Alleskunner Ruud. Want ja als je alles kan, dan win je toch ook?? Opzich, goed gedacht! Maar nee fout!
De titel deze dag ging naar Floris! en als ouder hadden we Delcio (vader Chano) als winnaar op de troon. Maar los van deze prijsuitreiking was het vooral een enorm leuke en gezellige dag.
Het weer was perfect. De spellen was top. Er was een natje en een droogje en belangrijkste van alles de kids vermaakte zich opperbest.
De moeder en zus van Luca vonden het zelfs zo leuk en gezellig dat het geplande middagje winkelen werd opgegeven om lekker bij ons te blijven mee te spelen.
Dat is veelzeggend! We kunnen dus terugkijken op een geweldig leuk teamuitje. Het was top!!
En toen was het vanavond dan eindelijk zover. De match der matches. Ajax-Feyenoord. AC-Inter. Barca-Real. Het verbleekt eigenlijk bij deze clash. De kids tegen de ouders.
Al dagen werd er in de huishoudens naar toegeleefd. De kinderen denken de oudjes wel even makkelijk opzij te zetten maar de oudjes willen hier niets van weten.
Een ongekende spanning dus. Het was ook te merken aan de massaal opgekomen drukte weer langs de lijn. Oma's en opa's. Broer en zussen. Ouders. Vrienden. bekenden. Alles stond er.
De sfeer zat er dus goed in.
het speeldveld kende dan ook vele onbekende toppers. Ook vrouwen! En wat voor vrouwen. De kwaliteit droop er vanaf! In Feyenoord outfits. In Hockey pakjes. In Hardloop / fitness kleding. We zagen alles voorbij komen.
De vrouw van de trainert was bang dat ze zich liet overhalen dus deed voor de zekerheid maar slippers aan. Ook best slim. Dit hadden sommige vaders ook beter kunnen doen, maar dit geheel terzijde.
De wedstrijd begon. De spanning was van de gezichten af te lezen. Alle jongens waren aanwezig behalve helaas Ewout die door ziekte helaas er niet bij kon zijn.
Maar de jongens moesten zelf de opstelling maken dit keer. Want zowel TrainerT Dave als ondergetekende waren dit keer vijandig kamp. En dus zoeken die kinderen het maar lekker uit.
JA! dat was dus de sfeer van de avond.
In het doel bij de oudjes was de vader van Tygo. Hij was nauwelijks herkenbaar. Het was de gemummificeerde versie van Walter. Van zijn linkerteen tot aan zijn rechteroor was hij ingetaped.
Met zwachtel en tape hing hij aan elkaar. Zo graag wilde hij er bij zijn. Dat is veelzeggend. Ook de moeder van Floris, die in gesigneerd (Door John de Wolf en Coen Moulijn) pak van Feyenoord er zeer professioneel uitzag oogde ongekend gretig.
Ook de vader van Luca gekleed in shirtje van Totti maakte een blitse indruk. Het leek een hele goede voetballer zo van de zijkant. Maar achteraf bleek dat hij heel goed was TOTTI de bal kreeg. Maar dit geheel terzijde. Hij walste de 2e helft ook nog even zoonlief omver die ergens voor hem in de buurt stond. Maar hier kon hij naar eigen zeggen niks aan doen. Het was onkunde. Nee daar kun je niks van zeggen. Ik reken het goed.
De jongens speelde een prima partij maar moesten helaas wel tegen een 2-0 achterstand aankijken. Vooral Milou (zusje Luca) en Danielle (mama Teun en vrouw Alleskunner) zorgde voor het nodige gevaar voorin. Ruben en Mark liepen vooral de boarding er een paar keer uit en waren lekker druk aan het rennen. Cathelijne was vooral druk bezig met de bal niet tegen zich aan krijgen. Zij bleek de gedachten te hebben dat wij met bowlingballen spelen. Hoewel ze de 2 gaten zo snel niet kon vinden in deze Derby Star ballen. Delcio en Johan (vader Emmanuel) dartelde vrolijk over het veld en met name Delcio zetten een paar Akka's en trachten nog een Touzani 2000 eruit te gooien maar helaas eindigde de bal hierdoor telkens over de zijlijn. 8 voor de poging. 4 voor de uitvoering. Ofwel een keurige 6 gemiddeld. Er waren nog wat kansjes voor onze jongens maar helaas wist Mummi Dorst er telkens voor te liggen of anders werd hij geholpen door teamgenoten om de nul te houden.
In de rust was het vooral norse blikken bij de kids. Uit een ander vaatje tappen. Dat moesten ze gaan doen. Want je gaat toch niet verliezen van een stel uitgerangeerde losers??!!? NATUURLIJK NIET! dachten de boys.
Onder leiding van Capteun gingen de mannen door. Ze werkte keihard en er werd beter samengespeeld. En de oudjes werden ook moe. Of hadden blaren... (Alles kunner...pffff) koop dan gewoon je eigen maat man!! Enfin, via Cas op links en Liam op rechts kwamen ze vaker door en via Luca wisten ze zelf te scoren. 2-1 dus. De stress nam toe bij de oudjes. De kids namen over. En hoe. Ze kwamen zelfs tot 2-2. Nu brak de paniek echt uit bij de bejaarde. En niet veel later was het dan zover. Ze kwamen voor. De supporters werden gek en klommen in de hekken. Juichende supporters voor de kinderen. Ouders werden uitgefloten en uitgelachen. Het was een debacle.
Maar zoals je weet scoort trainert Dave altijd nog. Het is net een duitser. Je wint pas van hem als hij in de bus zit. en zo geschiedde, Na een schitterende aanval over 71 schijven met tikkie takkie voetbal kwam de bal voor de voeten van Dave die een weergaloze lob in huis had en zo de keeper verschalkte. 3-3!!
Er was dus maar een oplossing om de winnaar te gaan krijgen vanavond en dat is penals!
Het blijft een loterij. Spanning en sensatie. Inmiddels zijn er van alle andere velden ook duizende mensen toegestroomd om deze final te bekijken.
Deze wedstrijd verdiende eigenlijk geen winnaar. Want het ging zo bizar gelijk op. Ook met de panels. Het werd 5-5 en toen moesten alleen de keepers nog. Dorst VS Dorst. Wie zou het worden??
Walter scoort en Tygo mist. JAAAAAAAAAA... de oudjes verslaan de jonkies.
Tranen van geluk bij de dino's. Tranen van verdriet bij de boys. Maar al met al een geweldig pot voetbal. Met een lach en een traan ;-)
Even zonder gekheid: het was een geweldig leuk seizoen. Waarin we besloten hebben na de winterstop alvast te ruiken aan het grotere veld in de JO11.
Het bleek een goede zet want we hebben geweldige potjes gezien met fantastisch voetbal. En soms wat minder. Maar ook dat hoort erbij.
Maar het mooiste van alles is dat dit echt een vriendenteam is. Maatjes van elkaar. in en buiten het veld. En daar mogen we als ouders en opa's en oma's en alles wat er komt kijken ontzettend trots op zijn.