• DUBBELDAM 2 RIJGT DE ZEGES AAN EEN ALS NOOIT TEVOREN

    Een dubbeldikke editie van een verslag van Dubbeldam 2 zou niet zo moeilijk moeten zijn gezien de omvang van de selectie. Althans de omvang van die individuen in de selectie. Vorige week speelde we immers een thuiswedstrijd tegen Virtus en dit weekend stond de titanenstrijd RCD-Dubbeldam weer eens op het programma. Een dubbelverslag dus. Twee wedstrijden met 2 gezichten. Een onder leiding van ondergetekende omdat Adolfje Bever op wintersport was. Afgelopen weekend was hij, treurig genoeg, helaas weer teruggekeerd en nam uiteraard de touwtjes weer in handen…

    Laten we beginnen met even een korte (dat kan jij helemaal niet, lul) terugblik op vorige week alvorens we inhaken op de derby der derby’s. Zoals jullie trouwe lezers wel weten verkeren de helden van DD2 momenteel in ongekende vorm. Alleen Papendrecht bleek de laatste weken nog sterker maar verder werd iedereen puntloos, en een illusie armer, achtergelaten. Maar dit keer moesten we het stellen zonder De Bever. Zoals ging hij skiën. Dat was het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat hij inmiddels weer terug is. 

    Oh? Hoor ik u denken. Ik dacht dat hij van de een berg was geduwd, zei de een. Ik hoorde dat hij van een cliff was getiefstraald, zei de ander. Ik begreep dat hij was ingesneeuwd ala Coco een aantal jaar geleden” klonk het in het roddelcircuit. Maar helaas lieve mensen. Niets van dit alles. Dat vervelende Beversmoel was gewoon weer aanwezig afgelopen zondag bij RCD. Dit waren dus allemaal dromen van onze spelers. “De meeeeeste dromen zijn bedrog. En als hij wakker wordt naast mij dan bijt hij nog. Je voelt zijn tanden en ziet zijn bever-gezicht. Hij is die nachtmerrie die naast me ligt” Aldus Rosa op de melodie van Marco Borsato. 

    Enfin, we moesten het vorige week dus stellen zonder onze Nickskunner. Geen man over boord natuurlijk. We barsten van de ervaring in de ploeg. Wij zullen dat bevertje wel even wassen. En zo gezegd zo gedaan. De voorbereiding liet echter te wensen over. Want de ene afmelding na de ander. Zelfgenoemde Duitse soldaat Arne liet het afweten door een kindergriepje. De ooit zo stoere en heldhaftige linksback waar iedere buitenspeler voor vreesde bleef op bedje liggen met een licht keelpijntje en een Wapperkoorts. (ofwel 37,4 graden verhoging). 

    Kan gebeuren zou je denken. Ieder team heeft wel 1 flikkertjuh in het team (oke met Jespertje erbij 2) dus nothing on the hand zou je in mooi Engels zeggen. Maar helaas bleek er nog een tweede afhaker in de groep te zitten. Het zou wel eens een back-flu kunnen zijn want de tweede afhaker was Kevin de Ruiter. Ook hij had te kampen met een fikse griep. Zwaar geveld. Enorme zweetaanvallen (heeft hij normaal nooit last van) wisselde elkaar af en hoofdpijn, keelpijn en zelfs een vleugje buikpijn teisterde onze stoere rechterflank verdediger. Beiden waren absoluut niet inzetbaar. Doordat ze zo ontzettend ziek waren, dus. Vervelend. Met terugwerkende kracht nog enorm veel beterschap beiden heren. Gute Besserung, Aaaarn von Wierdn. 

    We hadden dus wel een uitdaging in het aantal manschappen voor deze wedstrijd. Daar waar Boss-man en Beverinho dus ook al afwezig waren. En helaas was Jespertje ook afwezig. Hij was een weekendje weg. Anders had hij natuurlijk zeker erbij geweest. Met tasje, uiteraard. Maar helaas deze keer moest Jespertje dus even aan zich voorbij laten gaan. Ik heb even opgezocht. Van de laatste 12 seizoenen waarin we 288 wedstrijden hebben afgewerkt was die nummer 277 waarin hij helaas schitterde door afwezigheid. Jammer. Hij had zijn vaste supporters zoveel meer kunnen bieden. Nu moeten we het vooral doen met zijn vaste alinea in deze verslagen. Zonde. Eeuwig zonde! 

    Gelukkig hadden wij de Gnoe weer even afgestoft en was hij bereid weer eens de groene grasmat te betreden. Daarbij wist hij ook nog wat spelers vast te leggen. En niet de minste: De Faab werd bereid gevonden en ook 2 jongens uit de jeugd wilde ons helpen tezamen met vaste invaller Thomas. Door zijn ouders ook wel Jeroen genoemd maar niemand weet de grap achter deze bijnaam. Gewoon Thomas dus. 

    De wedstrijd begon een beetje zoals een gemiddelde wedstrijd van ons. Gezapig. Slap. Slecht. Beperkt. Troosteloos. Maar daardoor niet minder vermakelijk. Patje de Koevoet alias de Cobra had vandaag zijn A en B niet meegenomen en bleek dus niet te mogen duiken. 0-1 dus. Een schot van een meter of 20. Totaal verkeerd geraakt. Tergend langzaam richting de korte hoek af kruipend bleek helaas net te lastig voor onze doorgaans mega aerodynamische doelman. Maar zo zie je maar dat zelfs de meest afgetrainde topsporters wel eens een zwakte momentje hebben. Gelukkig had hij voor de wedstrijd het broodje bal mayo wel gewoon klem. Enfin, 0-1 achter dus. 

    Zoals gezegd was de trainer/coach/kop van jut vandaag afwezig en moest ondergetekende deze grote tanden vullen. Een schier onmogelijke opgaaf. Maar we hadden geen keus. We moesten door. De sfeer in en om de kleedkamer was wel ongekend rustgevend zonder de Bever. Democratisch werd in de rust even goed gekeken wat we nodig hebben. En vooral wat we even niet nodig hadden. Tak en Sjoerd in dit geval. Wat we wel nodig hadden: jongens die wel kunnen voetballen. Oei. Waar gaan we die vinden? Gelukkig hadden er een aantal jonge jongens zich gemeld ons te helpen. Zij moesten in de het tweede deel van de wedstrijd het verschil gaan maken. Zou dit lukken? (cliffhanger, u wilt nu natuurlijk zo snel mogelijk doorlezen? ) 

    We mogen gerust zeggen dat dit een meesterzet bleek van de interim trainer. Jezelf slachtofferen voor jongere spelers en dat zij dan juist het verschil maken. Dan ben je een hele , hele, hele grote trainer/coach. In alle bescheidenheid uiteraard. Want met name De Gnoe en natuurlijke leider SleepieSven hebben hierin ook hun taktische vermogen laten zien. Maar het bleek een meesterzet. 

    We stuurde De Gnoe de spits in en om hem heen jonkies Kayne en Max. In no-time kwamen we 2-1 voor door: (trommelgeroffel) Jawel, een goal van Kayne en een goal van Max. De Gnoe was weer ouderwets aan het worstelen met alles en iedereen die een Virtus logo op de kleding droeg. En hier konden de jonkies van profiteren. Met name de goal van kleinzoon van Rick had natuurlijk enorme waarde. “Het is mooi om te zien dat mijn kleinzoon doet wat mijn zoon eigenlijk altijd naliet: op komen dagen en scoren. Ja dat is mooi, aldus Rick K Sr.  Het bleef nog lang onrustig…

     

    Deel 2: RCD UIT 

    Zoals gezegd is het een dubbeldikke extra lang verslag van wel 2 wedstrijden. Als er nog mensen aan het lezen dan tenminste 😉 Vandaag moesten we het hol van de leeuw betreden. Historisch gezien dan: Immers de rivaliteit tussen beiden clubs hoeven we de meeste Dubbeldammers niet meer uit te leggen. Vandaag stond RCD 3 op het programma. Een jonge ploeg. Met veelal onbekende voor ons.  Zij hebben dus misschien die rivaliteit gemist. Toen de meeste van ons deze derby’s speelde zaten de meeste spelers van RCD nog in de luiers. Maar dit geheel terzijde. 

    Zoals gezegd was vandaag De bever weer teruggekeerd van vakantie en bleken al die dromen dus echt bedrog. Welkom terug, Nickje. We hebben je enorm gemist. Als Ivoren-kiespijn zeg maar. De voorbereiding op deze wedstrijd verliep wel een stuk soepeler doordat alle ziekte- en vakantie gevallen weer inzetbaar waren. Zo waren Arne en Adje weer terug van een langdurig en heel zwaar ziektebed en waren Nick en Boss-man weer teruggekomen van vakantie. Kevin Bosman had zaterdag een flink stuk gereden en leek in de warming up wat last te hebben van pap in de benen maar toch bereid te gaan beginnen in deze wedstrijd. 

    Een bijna voltallige selectie dus. Een luxe probleem voor de trainer. Een selectie waar je je vingers bij aflikt. De kwaliteit druipt er werkelijk van af. Dit bleek wel uit de opstelling. Want op de bank begonnen vandaag Reinier, Sven en Michel de Deugd. Niet de eerste de beste dus. Wat een bank! Ohja en Nick had zichzelf ook op de bank geposteerd. Jammer van deze kwaliteitsbank maar ja hij moet ergens zitten natuurlijk. 

    De wedstrijd begon een beetje zoals de vorige. Teleurstellend. We kwamen snel achter door een zeer dubieuze penal. De scheidsrechter had even een brainwave waar weinig mensen van Dubbeldam begrip voor hadden. Maar gelukkig was onze laatste man De Gnoe er nog om even rust te scheppen. “Zo’n man loopt er ook gewoon in zijn vrije tijd. Je moet zijn keuzes respecteren. Wij maken ook genoeg fouten he. Laat die man dan alsjeblieftttttt ook eens een foutje maken zeg. Nee bij mij niet aankomen met dat gezeik tegen zo’n man, aldus De Gnoe.  

    Maar goed we kwamen dus heel snel 1-0 achter. Patje had nog wat last van de avond ervoor. “Ik heb gisteren meer gemorst dan jullie met zijn alle hebben gedronken”, waren de woorden van onze keeper in de kleedkamer. De penal probeerde hij dan ook te stoppen door iets van wat op een duik moest lijken. Helaas ging de bal onder hem door. Ja dat is opzichzelfstaand best bijzonder. En knap van de nemer. Dat wel. 

    Maar we lieten ons niet zomaar uit het veld slaan natuurlijk. En gingen gewoon door. We probeerde de aanval te zoeken via Kevin Bosman en onze spits Sjoerd Boutens. Laatst genoemde stond maar 4 meter buitenspel en mocht doorspelen van de scheids. Hij profiteerde hier optimaal van en schoof de bal langs de keeper. 1-1. 

    Nier veel later kwamen we via Kevin Boss-man zelf op 2-1 voor. Na een doorgekopte cornerbal stond de Boss-man helemaal vrij en deze keer schoot hij de bal geen 200 meter over (zoals eerder in de 1e helft) en vloog de bal een keer niet van zijn voetbalschoenen af. 1-2 dus. Toen was de ban gebroken. En scoorde we in 4 minuten nog 2x door nogmaals Sjoerd Boutens en ook Enzo (die keer in de basis mocht starten) scoorde een schitterende goal. Na een prachtige pass van onze Gnoe nam Enzo de bal perfect aan en schoot de bal met links snoeihard onderkant lat binnen. Geloof het of niet maar deze laatste zin is een keer geen onzin. Een werkelijk wonderschoon doelpunt van onze vaste nummer 22. Enzo dus. Klasse!  En dus gingen we rusten met een 1-4 voorsprong.

    In de rust werden er 3 wissels doorgevoerd. De Gnoe bleef achter in de kleedkamer samen met Corne en Boy. Wappie, Michel en Sven maakte hun entree op het erbarmelijk slechte veld. Het is haast onmogelijk iets te vinden in de 2e helft wat slechter was dan de 22 spelers op dit veld. Maar dit veld was nog slechter. Dat is echt enorm knap.

    De tweede helft is werkelijk niet om aan te gluren. Zelfs als actief deelnemer aan dit schouwspel had je door dat dit echt heel erg slecht was. We probeerde wel te voetballen maar er ging erg veel mis. We hadden een handjevol kansen om de trekker over te halen maar helaas leek het alsof Kevin Boss-man nog zijn snowboard om had in plaats van zijn voetbalschoenen. De meeste ballen leken niet besteed aan de normaal zo sterk spelende Boss-man. Maar vandaag bleek veld en bal (en vooral de combi van die 2 factoren) de grootste tegenstander van onze sterspeler. Maar hij stond niet alleen. De tweede helft was gewoon echt ongekend slecht. De tegenstander wisten nog 2 ballen achter onze Patje te krijgen. Dit leek vandaag geen al te lastige opgave want met name de 3e leek toch wel houdbaar. Maar er zat een zwabber aan volgens onze doelpost. 3-4 dus. 

    Zo werd de slotfase nog onnodig spannend en maakte wij wederom de kansen niet af en hielden we RCD dus in leven. Nick was inmiddels in het veld gekomen voor Sjoerd. Dit leek ook nog niet direct de gouden wissel die hij voor ogen had. Hij had wellicht een goal kunnen maken maar helaas moest de pass van het snowboard van Boss-man komen en dus eindige deze bij de 7e paal ipv op het hoofd van onze Bever. Kans op kans miste we. Fouten ballen. Slordige passes. Het was allemaal helemaal niks. Eigenlijk zijn alle alineas die ik hieraan besteed gewoon teveel. 

    Het beste is dan ook gewoon maar te stoppen om iets over dit vreselijke optreden te vertellen. Gelukkig verloste de scheidsrechter iedereen uit zijn lijden en floot hij af voor het einde van de wedstrijd. Wederom 3 punten. Daar gaat het om. Het was verreweg de slechtste helft van dit seizoen maar gelukkig speelde we tegen een niet al te sterkte opponent waardoor we zonder kleerscheuren dit hebben doorstaan. 

    6 punten in acht dagen. We blijven maar winnen. Het is een ongelooflijke streak. Waar stopt dit? De een na de andere overwinning. Soms moeten we even knijpen. Om te kijken of dit echt is. De tweede plaats is nog altijd binnen handbereik. En plaatsing op voorronde Champions league laten we ons niet ontnemen natuurlijk. Dus we gaan er voor! Komende zondag spelen we thuis tegen Be Ready, dus kom ons alle aanmoedigen en schreeuw ons naar nog een overwinnen!
    Mis dit niet: 11:00 aftrap. Dit geldt ook voor onze voorzitter Ries van A, trouwens. Tot dan!