• Natuurlijk schrijft ook onze erevoorzitter Ton Schröder een stukje voor deze rubriek. Ton behoeft eigenlijk geen introductie en zijn tekst is, zoals we van hem gewend zijn, heerlijk om te lezen. Ton heeft zijn verhaal trouwens een Schröderiaanse titel gegeven.

    Lockdownverhaal

    Wat een super leuk initiatief van Johan en consorten om alle Dubbeldam vrienden en vriendinnen toch voldoende vertier te bieden op onze site.
    Als nummer zoveel in de rij is er vóór mij al heel veel gezegd en vooral vanuit een positieve gedachte. En dat is precies wat we in deze dagen hard nodig hebben.

    Voor degenen die mij niet kennen laat ik weten, dat ik binnenkort 75 jaar hoop te worden (ben ik nu de oudste in de rij?) en dat te vieren zodra mevrouw Corona is teruggetreden. Ik ben jarenlang directeur van een verzekeringmaatschappij geweest en nog veel meer jaren voorzitter van ons mooie cluppie.

    Van voetbal heb ik geen verstand, al ben ik jarenlang de enige Dubbeldammer geweest, die in Feyenoord had gevoetbald. Stelt u zich daar niet te veel van voor. Ik ben in Rotterdam geboren en heb daardoor als kind in mijn andere mooie club gevoetbald. Omdat alras bleek, dat ik geen kwaliteiten had en mijn ouders (en ik dus ook) verhuisden naar Dordrecht, was dit avontuur snel voorbij. Wel heb ik daarna vele jaren gebasketbald en dat met iets meer succes, zonder een ster te worden.

    Toen mijn zoon Ton als 6-jarige wilde gaan voetballen ben ik bij Dubbeldam terechtgekomen en zowel voor hem als voor mij met veel plezier. Inmiddels woont hij met vrouw en kinderen in Willemstad, waar een kleinzoon voetbalt bij Kogelvangers en zoonlief bestuurslid is van deze plaatselijke voetbalclub. We hebben ook een dochter in Hendrik Ido Ambacht. Daarvan voetballen de kinderen in IFC, zowel de kleinzoon als de kleindochter.

    Zo, mijn doopceel is gelicht. O ja er waren ook nog vragen. Daar ben ik snel mee klaar. Ik doe niet meer aan sport en ook te weinig aan mijn conditie. Er zijn vele mooie momenten in mijn leven zowel privé als sportief en in mijn werk. Teveel om op te noemen. Laat ik er iets tussenuit halen. De diverse kampioenschappen en promoties van Dubbeldam in mijn tijd als voorzitter en nog steeds.

    En wat van mijn werk mij het meest bij is gebleven, is iets dat raakvlakken heeft met wat er nu om ons heen gebeurt. In 1996 brak er brand uit in het kantoorgebouw, waar wij werkten en onze etage werd zo zwart als roet. De positieve manier, waarop mijn mensen toen hun schouders eronder hebben gezet om zo snel mogelijk door te kunnen gaan met werken, was er eentje van de buitencategorie!

    En daarmee sluit ik af: ik roep alle Dubbeldammers op ondanks de moeilijke tijden positief te blijven, ons cluppie trouw te blijven en te steunen waar mogelijk. En last but not least zorg goed voor jezelf en de mensen die het nodig hebben.