• The White Boys 17-1 Dubbeldam 17-1 0-6

    Voor Jordy is de kogel door de kerk, hij moet geopereerd worden aan zijn schouder wat zowel slecht als goed nieuws is. De slechte kant van het verhaal is dat Jordy vrijwel zeker de rest van het seizoen niet meer kan voetballen, het goede is dat hij sterker terug zal komen. Dat hij niet kan voetballen, betekent dat hij samen met Davey alle aandacht aan onze mannen kan geven en dat kunnen ze goed gebruiken.
    Vandaag spelen we weliswaar tegen de nummer laatst van onze competitie, maar elke voetballer weet dat het juist dan gevaarlijk is. Onderschatting ligt op de loer en aangezien onze mannen vaak niet uitblinken in de eerste helft, hopen we maar dat ze lekker fel aan de wedstrijd beginnen.
    Drie van onze jongens – Stijn, Harris en Nordin – spelen vandaag bij de 19-1 mee, omdat dit team wat onderbezet is en wij nog reservespelers genoeg hebben.
    Xander wordt even bij de scheidsrechter geroepen en gelukkig verstaat onze spits het taaltje van onze leidsman wel, want hij doet keurig zijn kettinkje af. Een van de ouders moet lachend terugdenken aan Winston Bogarde; bij deze speler had het afdoen van zijn kettingen zomaar een klein halfuurtje kunnen duren.
    Onze tegenstander van vandaag speelt in een prachtig tenue: witte sokken, wit broekje en een wit shirt met korte mouwen afgezet met een gouden biesjes. Omdat het koud is, hebben verschillende spelers armstukken aan, bij een enkeling jammer genoeg zwart, maar bij weer anderen ook weer wit. Petulia vraagt zich direct af hoe de moeders van deze spelers dit allemaal schoon houden.

    Dubbeldam begint overtuigend aan de wedstrijd, maar als we wat knullig balverlies lijden, is het The White Boys die de eerste grote kans krijgen, maar het is Xander die na een aanval opgezet door Max en Luuk het eerste doelpunt maakt. Het veld is glad en met enige regelmaat zien we iemand wegglijden, naarmate de wedstrijd vordert en de zon steeds lekkerder over het veld schijnt, wordt dit gelukkig wat minder. Xander kopt nog over en scoort, daarna op aangeven van Björn.
    Even lijkt The White Boys de aansluitingstreffer te scoren, maar één op één met Marco weet de spits onze keeper niet te verschalken. Direct daarna laat Xander een hattrick noteren en we vergeven hem dat hij met dit prachtige weer met handschoentjes speelt.
    Het is een ongekende weelde dat we nog voor rust al zo ver voor staan en dan te bedenken dat Xander nog twee grote kansen niet weet te verzilveren. Als onze tegenstander de zestien in rennen, is het Björn met zijn handelsmerk: een perfect sliding op de bal en dit keer ziet de scheidsrechter gelukkig wel dat Björn gewoon de bal speelt.

    Omdat de tweede helft van onze mannen eigenlijk altijd beter is dan de eerste helft, maakt niemand zich bij Dubbeldam veel zorgen. Fred vindt dat Xander vandaag maar eens een keer of vijf moet scoren en we kijken uit naar een enorme kansenregen voor Dubbeldam, maar onze mannen lijken afgesproken te hebben om The White Boys lekker te laten voetballen en zo zien we dat onze tegenstander gewoonweg meer kansen krijgt, maar deze er niet in weten te schieten.
    Achteraf vat de trainer van The White Boys het nogal simplistisch samen: voor rust allebei vier kansen, waarbij Dubbeldam drie keer weet te scoren en na rust The White Boys tien kansen en Dubbeldam slechts drie, waarbij er ook nog eens vaak onterecht voor buitenspel is gevlagd en gefloten.
    Helemaal correct is dit niet en het geeft wellicht ook aan waarom de aanvallers van The White Boys zo vaak buitenspel staan, als zelfs hun trainer deze spelregel niet lijkt te begrijpen.
    Het is Noah die vrijwel direct weet te scoren, maar de keeper op zijn weg vindt, Xander staat paraat om de bal binnen te tikken en dan zien we een vloeiende aanval die begint bij Vincenzo, waarbij Luuk de bal panklaar kopt voor Noah, die nu wel afrondt en dat staat het zowaar 0-5.
    Daarna is het inderdaad The White Boys dat met enige regelmaat tegen Marco opschiet en de scheidsrechter begint blijkbaar wat vermoeid te worden, want zijn beslissingen worden alsmaar vreemder en als een speler van The White Boys hier iets van meent te moeten vinden, brult onze scheidsrechter, nu wel duidelijk verstaanbaar: ‘Ik fluit toch voor een overtreding; niet lopen zeiken.’
    Als de speler daarop instemmend knikt, voegt hij hier ‘Okidoki’ aan toe.
    Na elke spelhervatting brult hij vrolijk over het veld: ‘En speel!’
    Als een speler van The White Boys geblesseerd op de grond ligt, heeft onze goede man geen benul wat hij moet doen, hij fluit maar af en als de jongen opgelapt is, doet vrijwel elke speler een poging de bal weer in het spel te krijgen. Een speler van The White Boys schiet de bal naar Marco, dat is fout. Björn denkt dat hij moet ingooien en geeft de bal terug aan The White Boys, ook fout. Eigenlijk is alles gewoon fout, maar opeens zijn we weer aan het voetballen en zien we ook Ronald langs de lijn staan. Hij heeft de hele wedstrijd lekker in het zonnetje gezeten, maar omdat deze nu wat weggedraaid is, kijkt hij de laatste paar minuten maar langs de lijn.
    Hij is net op tijd om een voorzet van Nathan richting Yorrick en Xander te zien, waarbij de laatste binnen weet te koppen en zo kan Fred tevreden naar huis gaan, vijf doelpunten en een 0-6 overwinning.

    Het was een heerlijke wedstrijd onder een stralend zonnetje en zo maken onze mannen nog steeds kans om bij de bovenste zes te eindigen, daarvoor moeten we wel volgende week van Wieldrecht winnen. Hoewel Wieldrecht onder ons staat, zijn dit altijd bloedstollende wedstrijden, dus we kijken ernaar uit.